her ağıtın bir mevsimi var.

kırgınlara, kızgınlara, öfkelilere,

arkanızı dönüyorsunuz.

bir yabancı gibi geçiyorsunuz hüzünlü insanların yanlarından.

adiliğiniz adımlarınızdan okunuyor.

ben de böyle değil miyim?

hem de en hasıyım belki.

ama insan başına gelmeyince her şey için çokça cesurmuş.

her ağıtın bir mevsimi var,

her gözyaşının sokağı,

her aşık bir kan rengi şarap saklar çantasında.

yine de kimse dönüp bakmaz yanında ki neyin lanetiyle bulanmış.

herkes her hayata aynı acılarla bileniyor oysa.

kinimiz başkalarından,

acımız hep emanet.

yine de liman değiliz birbirimize.

yan yana birbirimizin en yabancısı.

ve uzanmak imkansız birbirimizin kırgınlığına.

hayatlarımız hep grinin tonlarından ibaret.