sığınması kolay bir limanın yankısı

 içimde yaşamın yapış yapış ve mecburi hissi,

kaçmanın bir yolu yok sabah olmasından.

geceye sığınmak kolay,

uyku her zaman kucak açan ailenin bilge yaşlısı.

bazen ses olsun istiyorum bazı odalarda,

yine de konuşmak istemiyorum sadece duymaktan ibaret olsa keşke bütün kişilerim.

bencil bir insandan başka bir şey olmadığımı çoktan kabul ettim,

çocukluğumun en zekisi ve en neşelisi bendim.

yaralarıma dokunmayı bıraktım,

kabuk tutuşlarını ermiş gibi izlemek için köşeye çekileceğim.

kendimi dışarıdan izleyince,

insandan çok bir lağım çukuruyum.

kavgalar etmek için yaklaşıyorlar yanıma,

benim kendimden başka kimseye bir şeyler anlatasım yok.

çoktandır yok ,

çünkü söylersem önce bu yabancı kim diye kendi sesimle kavgaya tutuşacağım.

düşüncelerim sessiz ve sığınması kolay bir limanın yankısı.